La importancia de reinventarse (I)

«We’ve had a lot of fun over the last few months, just getting to know some of the music which we didn’t know so much about — and still don’t know very much about, but it was fun! (pause) Anyway, thanks for coming along. It wouldn’t have been the same without you. (applause) Some people have traveled a long way to come here tonight. (applause) This — I was explaining to people the other night, but I might’ve got it a bit wrong — this is just the end of something for U2. And that’s what we’re playing these concerts — and we’re throwing a party for ourselves and you. It’s no big deal, it’s just — we have to go away and … and dream it all up again.»

Bono, 31 de Diciembre de 1989.

Linear, de Anton Corbijn

U2 (quizá mi banda favorita) han sacado nuevo álbum esta semana titulado No Line On The Horizon y no, no voy a hablar de ello porque creo que la gente que me lee por Twitter ya está suficientemente saturada.

De lo que voy a hablar hoy es de la quizá parte más curiosa del proyecto: ‘Linear’, una pelí­cula de Anton Corbijn, que es ya conocido por los que somos un poco talibonos pues ha hecho casi todas las fotografí­as oficiales de la banda y es director de clips como ‘Electrical Storm’.

Lo que plantean con Linear es: Cuando yo me compro un álbum y le meto la primera oí­da puedo pasarme mucho tiempo mirando a la nada, a la portada quizá, y por ello quizá sea más entretenido ofrecer un acompañamiento visual a la escucha del disco, y eso es lo que han ofrecido.

Dream it all up again

U2 dieron un concierto en Point Depot (Dublí­n) la noche del 31 de Diciembre de 1989. Comenzó, como véis en el ví­deo, por las campanadas y por Where the streets have no name.

Sin duda, un concierto especial, un directo de una banda similar en pleno dí­a de año nuevo tiene que ser algo indescriptible.

Pero aquello era más que un simple concierto.Al final de aquello, Bono pronunció lo siguiente:

This is just the end of something by U2, and that’s why we are playing this concerts… It’s no big deal,we have to go away and just dream it all up again.

Dream it all up again es la clave. Terminaban los 80, comenzaban los 90, y aquellos U2 melenudos, pop rock, con sombrerito y aspecto de niños buenos que daban en The Joshua Tree y en Rattle&Hum supieron dejar aquello a tiempo y reinventarse en algo que sorprendió al mundo entero.

Aquella frase, que para muchos iba a suponer la ruptura de U2, el fin de la banda, «simplemente» fue un descanso de algo más de un año para reinventarse, una vez más, en una banda completamente distinta, y sacar al álbum uno de los mejores álbumes de la historia del Rock según muchos, el Achtung Baby.

Publicada el
Categorizado como Creatividad Etiquetado como

De cifras y crisis económica

Yo no estoy cualificado para comentar lo que ha sucedido la pasada semana en esta ciudad que ha cambiado quizá psicológicamente, y en términos de los maletines de alguna gente. Y no estoy cualificado para comentar las intervenciones que se han hecho. Yo supongo que esta gente sabrá lo que está haciendo. Pero me resulta extraordinario que puedan encontrar 700 billones de dólares para salvar Wall Street y que el G8 al completo no pueda encontrar 25 billones de dólares para salvar a 25.000 niños que mueren todos los dí­as de enfermedades que se pueden prevenir y curar, además de morir de hambruna.

Bono, lí­der de U2, en una reciente entrevista

Publicada el
Categorizado como Personal Etiquetado como ,

U2 – One

Adoro U2, y quien me conoce lo sabe. Y adoro One, entre otras canciones de U2, por la letra y lo que dice en el fondo, y por cosas que ella me recuerda y que ahora no vienen a cuento. Pero en uno de esos momentos udosianos que me entran por Youtube, encontré una versión que no habí­a visto. He visto algún One emotivo (tocar One en Dublí­n y el dí­a después de la muerte de tu padre tiene que ser duro, muy duro, pero emotivo); he visto grandes versiones de One y verdaderas cagadas de One. Hasta he tenido la suerte de escuchar One en directo, pero ninguno como este One. Creo que alguna vez escuché algo de ese concierto, pero no ese One. Simplemente emoción la introducción y la canción en sí­. U2, con One, en Santiago de Chile en 1998, recréense:

Adoro U2, e quen me coñece o sabe. E adoro One, entre outras cancións de U2, pola letra e o que di no fondo, e por cousas que ela me lembra e que agora non veñen a conto. Mais nun de eses intres udosianos que me entran polo Youtube, atopei unha versión que non tiña visto. Vin algún One emotivo (tocar One en Dublí­n e o dí­a despois da morte do teu pai ten que ser duro, moi duro, pero emotivo); tiven visto grandes versións de One e verdadeiras cagadas de One. Ata tiven a sorte de escoitar One en directo, pero ningún como este One. Creo que algunha vez escoite algo de ese concerto, pero non ese One. Simplemente emoción a introducción e a canción en sí­. U2, con One, en Santiago de Chile no 1998, recréense:

Publicada el
Categorizado como Creatividad Etiquetado como

Videoclip de «Window in the Skies», de U2

Ale, recién salidito del horno (esta mañana ha salido a la luz), el videoclip oficial de «Window in the Skies», el nuevo tema de U2 inédito incluí­do en el último grandes éxitos. Me gusta, está bastante trabajado sobre todo en la parte del editor..
Bono aparece al menos en los minutos 2:13 y 3:29 y hacia el final aparecen Larry (3:33), Edge (3:51 y después) y Adam (3:55). Que lo disfruten.

Ale, recén saidiño do forno (esta mañá saiu á luz), o videoclip oficial de «Window in the Skies», o novo tema de U2 inédito incluí­do no último grandes éxitos. Me gusta, está bastante traballado sobre todo na parte do editor..
Bono aparece ao menos nos minutos 2:13 e 3:29 e hacia o final aparecen Larry (3:33), Edge (3:51 e despois) e Adam (3:55). Que o disfruten.

Publicada el
Categorizado como Creatividad Etiquetado como

U2-Lemon

Me han alegrado la mañana. Por favor, no ver el segundo ví­deo sin haber visto antes el primero. El primero es el videoclip de «Lemon», una canción de U2 del cd «Zooropa», del 93, con unos U2 en plena etapa posmodernista y el segundo es una imitación que alguien ha colgado en Youtube y que he encontrado a través del foro de U2 Eastlink. Qué grandes.


Me alegrou a mañá. Por favor, non ver o segundo ví­deo sen ter visto antes o primeiro. O primeiro é o videoclip de «Lemon», unha canción de U2 do cd «Zooropa», do 93, cuns U2 en plena etapa posmodernista e o segundo é unha imitación que alguén colgou no Youtube e que atopei a través do foro de U2 Eastlink. Que grandes.


Publicada el
Categorizado como Creatividad Etiquetado como